شاعر :مرتضی اسکندری(ساعد)زنجانی بانوای: کربلایی منوچهرحسن زاده آمدی جانا  ،  ولی   جانان   نمی آید    چنین چلچراغ  روضه ی    رضوان نمی آید    چنین تو  مگر سلطان مظلومان  عالم نیستی در طبق سلطان مظلومان نمی آیدچنین من  به جاروب   مژه   آماده   کردم   خانه را دیدن  دختر   که باباجان     نمی آید  چنین مطمئن بودم    به  زخم    دل   دوا  آورده ای بهر  درمان  ، حضرت  لقمان  نمی آید چنین باهمه  گفتم  که  تو   سلطان  کل    عالمی هیچ سلطان بی سرو سامان نمی آید چنین دوش دیدم  خواب خولی را دلم  آتش گرفت راس   سلطان  و  تنور نان  ،  نمی آید  چنین اهل   ایمان  بوسه  بر  لبهای  قاری  می زنند وای بر من   ،  قاری   قرآن    نمی آید   چنین کاش   می خواندی  دوباره  آیه های   کهف  را حیف شد با  این  لب  و دندان  نمی آید چنین آنقدر    خونابه   در   هجرت     پیاپی   ریختم شک  نکن  که   بارش نیسان   نمی آید چنین ای  سلاطین جهان را سر،چه شد  سرلشگرت بی خبر ، در طشت زر، سلطان نمی آید چنین من  به  چشم خویشتن  دیدم  علی را در عبا هیچ    کس  از جانب  میدان  نمی آید چنین راستی  تیر سه شعبه  با علی اصغر  چه کرد؟ حنجر نازک  ،  به  آن پیکان  ، نمی آید چنین