[• 👳🏻•] . .‍ ‍ ❌: ما این حق را نداریم که به کودکان از سنین خردسالی بیاموزیم که به چه چیزی اعتقاد داشته باشند؛ بلکه به آن‌ها باید نحوه‌ی فکر کردن را آموزش دهیم. (ریچارد داوکینز) ✅ شبهه: 1⃣گزاره اول (عدم آموزش اعتقادات به کودکان و معتقد بارآوردن آنان) مبتنی بر این پیشفرض است که، کودکان توان درک عقاید صحیح و عقاید غلط را دارند. خب! از چه سنی کودکان، چنین توانی دارند؟! آیا این ادعا با تجربه‌ بشری و نیز تحقیقات روان‌شناسی رشد (مانند تحقیقات پیاژه در رشد شناختی کودکان) سازگار است؟ 2⃣ پیشفرض دیگر این سخن، آن است که برخی شیوه‌های فکر کردن، صحیح و برخی دیگر غلط است. خب! به چه دلیلی شیوه‌های فکر کردن را، به انتخاب کودک واگذار نمی‌کنید؟ (همانطور که انتخاب عقاید را به انتخاب و آزادی اندیشه وی واگذار کردید؟) 3⃣ به چه دلیلی، کودک باید به همان شیوه‌ای که شما فکر می‌کنید، فکر کند؟ به همان دلیلی که اعتقادات را نباید آموزش دارد و کودکان را بر عقیده‌ای از قبل تاییدشده، بار آورد؛ به همان دلیل نحوه‌ی فکر کردن نیز نباید از پیش تعیین‌شده باشد! چرا آزادی اندیشه و آزاداندیشی کودک و توانایی و حق انتخاب‌گری وی را محترم نمی‌شمارید؟! ملاحظه می‌شود که لازمه منطقی سخن بالا، برچیده شدنِ نظامِ آموزش و تربیت است! 4⃣ اما پاسخ حلی "اساس تربیت، زمینه‌سازی مربیان برای رشد و بالندگی فکری، عقیدتی و رفتاری کودکان است". درست است که، برخی از باورها و عقاید، خرافی و نادرست است؛ اما همه باورها اینگونه نیست! همانگونه «شیوه تفکرِ صحیح»، نیازمند آموزش است، تبیین و انتخاب عقیده صحیح و منطقی نیز، نیازمند یاری‌رسانی مربیان است. 5⃣امروزه، برخی تمام باورهای دینی و متافیزیکی را غیرعلمی و غیرمنطقی دانسته، و بر آموزش تفکر تاکید می‌کنند. تربیت سکولار و نیز تربیت لیبرال، بر اساس مبانی معرفت‌شناختی و دین‌شناختی مانند⬇️ _(تقابل عقل و دین و علم و دین) و انسان‌شناختی مانند⬇️ _(اومانیزم)، تلاش می‌کند حضور دین و تربیت دینی، در آموزش و پرورش را، انکار نماید؛ درحالی که در تربیت اسلامی، تربیت اعتقادی با تربیت عقلانی همراه است،زیرا⬇️ «برخلاف مسیحیت، در اسلام دین و دینداری با عقل‌ورزی، دانش‌اندوزی تقابلی ندارد». در تربیت اسلامی، تقلید در اصول دین، حرام است و متربی باید در اصول اعتقادی خود، تحقیق نماید. . . ⛔️ 🍃 هیچ شبهـه‌اےبے پاسخ نمونده😉👇 [•📖•] @Heiyat_Majazi