انسان ذاتاً تنهاست! باید قبول کنیم که انسان در کنار اینکه در یک زندگی اجتماعی قرار گرفته، اما تنهاست! تنهایی نه به معنای واحد بودن! به معنای اینکه واقعاً کسی نیست که همراه انسان باشد و از درون انسان را همراهی کند! جز خدا... هر چقدر هم رفیق داشته باشی، هر چقدر هم دوست و آشنا و بچه و نوه و نتیجه داشته باشی، اینا جزیره‌های زنجیره‌ای ولی از هم جدا و تنهان!! و تو در نهایت تنها خلق شدی و تنها بسوی خدا حرکت می‌کنی!! پس تنهایی‌ات رو بپذیر و از این ترس احساس تنهایی رها شو... خدا تنها همنشین انسانهاست..