🔅تفاوت تقوای فردی با تقوای اجتماعی؛ مرحوم علامه آیت الله سید منیرالدین حسینی الهاشمی: 🔷 نظام انگیزش با عمل درست می‌شود؛ در حالی که محیط عملی ما بسیار بد است! یعنی ما حداکثر محیطی را که داریم این است که راه درویشی را بروند. ما [در مبنای ما] نیز به عبادت، زیارت و ذکر معتقد هستیم؛ اما به اندازه یک هفتم! دو هفتم باید کار فکری کرد و چهار هفتم به طبقه‌بندی امور اجتماعی پرداخت! 🔹مقصود از پرداختن به طبقه‌بندی امور اجتماعی، موضع گیری در امور اجتماعی است. تقوا شامل تقوای فردی، تقوای فکری و تقوای اجتماعی می‌شود. باید به تقوای اجتماعی چهار هفتم بهاء داد. آقایان انجمن حجتیه یا بعضی آقایان دیگر مورد پسند نیستند در حالی که تقوای فردی شان کم نیست و حتی بعضی از اینها در امور معنوی تا غش کردن نیز پیش می‌روند؛ اما اینها در جنگ نمی‌آمدند، موضع گیری عملی و طرفداری هم نمی‌کردند؛ لااقل در این باره تحلیل هم نمی‌کردند؛ چه بسا تحلیل هایشان نتیجه می‌داد که مردم از کارهای انقلابی دست بکشند. از نظر فرهنگستان علوم اسلامی، این همان معنای پرورشی است که تقوا را فردی تعریف می‌کند؛ در حالی که تقوا، نظام انگیزش است و از این منظر حتماً تقوای اجتماعی، بالاترین حد تقوا می‌باشد. 🔹تعریف تقوای اجتماعی این است که ارتباط با آمریکا را حرام بدانید خیلی شدیدتر از حرام بودن زنا یا لواط. هردو حرام اند، ولی این کدام حرام است و آن کدام حرام؟! آن حرام، اقامه زنا هست! «جنگ با اقامه» حرف اول را می‌زند! «جنگ با اشاعه» و بعد «جنگ با تخلف» در رتبه دوم و سوم قرار داد. غرب قطعاً جزء اقامه کنندگان زنا، لواط و کلیه خبائث است! و بالاتر از همه، اقامه کننده ماده پرستی است! آیا این از هوشمندی است که کسی بگوید هم می‌شود آدم در دل انگلستان متقی باشد و هم می‌شود با انگلستان یا امریکا یا آلمان سازش کرد؟! متأسفانه می‌گویند: «حالا اگر سازش نکنیم، چه کار کنیم؟! آیا همیشه زندگی مان را تعطیل کنیم؟!» پاسخ این است که یک کسی از آنها را که رئیس‌شان هست معین کن، کسی که از همه پرچمش بلندتر است، با او مرتباً دعوا کن؛ یعنی همان کاری که قبلاً امام خمینی(ره) و الان مقام معظم رهبری انجام می‌دهند. بعضی به زور و ضرب کار می‌کنند که مقام معظم رهبری از این دعوا دست بردارد و می‌گویند: «خوب است که اسم مان از لیست کشورهای انقلابی در بیاید». فرهنگستان علوم اسلامی می‌گوید که کار و گفته فوق از بی تقوایی است! بدتر از لواط هر شب و زنای هر روز است! بدتر از عرق خوری است! آیا تقوا را فقط به تقوای فردی تعریف می‌کنیم؟! یعنی آیا مثلاً بر عمل آن دراویشی هم که زمان معصومین، حاشیه نشینِ دستگاه بنی عباس بودند، می‌توانیم صحّه بگذاریم؟! آیا عمل سفیان ثوری را می‌توانیم امضاء کنیم؟! آیا ما می‌توانیم عبدالله عمر را تصدیق کنیم؟! ابداً چنین حرف‌هایی را قبول نداریم. 🔹باید برای افراد جامعه از جمله اعضای نیروی انتظامی روشن بشود که درگیری با اقامه کنندگان کفر و شرک بین المللی و یادگیری مناسک آن، بالاترین وظیفة الهی ـ انسانی است؛ تقوا نیز در درجه اول، پرهیز از سازش با این اقامه‌کنندگان است به گونه‌ای که در هیچ سطحی سازش نشود؛ در درجه دوم، درگیری با اشاعه فساد است؛ در درجه آخر درگیری با فساد خرد است. حساسیت‌ها باید در این درجات پرورش پیدا کند. @HossiniehAndisheh