بعضی شبا که بغض وَ دلتنگی تا خرتناق چنگ میندازه به گلوم، جلوی پنجره شمع روشن می‌کنم که باهم بباریم. شمع مثل ماه خیلی رازداره. تو دلش نگه میداره تا تموم بشه.. ولی ماها چقدر شبیه شمع‌ایم نه؟! شمع اونقدری می‌باره که جای‌پاش محکم‌تر بشه، که پروانه بیشتر دورش بگرده. ما هم اونقدر این خون‌های گرمِ سفید رو می‌باریم که شما بیشتر مارو بغل کنی آقای امام حسین علیه‌السلام.. :) دلبره عراقیه من . . . تصدقت بشم الهی💔