بعضی چیزها به وصف نمی آید .... و اما زندگی چه شباهت عجیبی به پیاده روی اربعین دارد ، هر کس تنها به اندازه نیاز خود توشه بر می دارد ، و به اندازه ی توان خود بار – شاید تنها به اندازه ی یک کوله پشتی – و کسی چیزی را ذخیره نمی کند چون می داند اگر بیشتر بردارد وبال او خواهد بود. در هیچ کجای عالم سراغ ندارم رفتگری بگوید هر قدر می خواهید آشغال بریزید ، ما بر می داریم. اما وقتی جهان رنگ قرب الی الله می گیرد و مسافرانِ زندگی پای در راه ولایت اهل بیت می گذارند ، خدمتگزاران صراط مستقیم چه خاضعانه برای رسیدن به دوستی این خاندان کمر خم می کنند. راه کربلا و راه زندگی هر دو یکی است ، هر دو از مبدأ علی بن ابی طالب (ع) آغاز می شود و به مقصد حسین بن علی (ع) در سرزمین کربلا پایان می یابد. بهشت مقصد تمام مسافرانِ صراط مستقیم است. باشد که دوستی آل الله ، توشه راه زندگیمان و بهشتِ زیارت حسین بن علی علیه السلام در کنار نهر فرات مقصدمان باشد. انشاءالله.