عجب شعری بوده شعر سعدی... من فقط همین یه تیکه اش رو حفظ بودم ولی کل شعر خیلی قشنگه... یکی طفل 👶 دندان برآورده بود پدر سر به فکرت🤔 فرو برده بود که من نان 🥖و برگ 🍳از کجا آرمش؟ مروت نباشد که بگذارمش🤯 چو بیچاره گفت این سخن🗣پیش جفت نگر تا زن 😴او را چه مردانه گفت: مخور هول ابلیس👹 تا جان دهد همان کس 🕋که دندان دهد نان دهد تواناست💪 آخر خداوند روز که روزی💰💳 رساند، تو چندین مسوز نگارنده ی کودک اندر شکم🤰 نویسنده ی‌✍عمر و روزی است هم... #یه_فنجون_تلنگر #چند_فرزندی