به نام، یاد و توکل بر او سلام و شاید اگر زن و شوهری تنهای تنها در جزیره‌ دورافتاده‌‌ای، به دور از مردم، و حتی بدون سروصدای تکنولوژی و رسانه زندگی كنند، زندگی‌شان چگونه است؟ این👆، زندگی مطلوبی نیست، چون انسان اجتماعی است و در تنهایی توان زندگی ندارد. ولی جدای از دردسرهای تنهایی، لابد این زن و شوهر در آن تنهاییِ مطلق، به هم دل بسته‌تر می‌شوند. لابد چندان دعوایی بینشان رخ نمی‌دهد و هیچ وقت با هم قهر نمی‌كنند. قهر کنند که چه بشود؟ با کی درد دل کنند آن وقت؟ با کی رابطه‌ جدید برقرار کنند؟ لابد هیچ وقت به فکر طلاق هم نمی‌افتند. چرا؟ ناگفته پیدا است، چون هر کدام‌شان هر اخلاق گندی هم داشته باشند، هر چه باشد همه‌ دنیا و کس و کار آن دیگری است. تازه مگر چه دعوایی قرار است بکنند؟ چشم و هم‌چشمی که نیست، فضولی و حسادتی که در کار نیست، رقیبی برای هم‌دیگر که ندارند، زمینه‌کوچک‌ترین خیانتی هم که در کار نیست. پس چه دعوایی، چه کشکی؟! خب شاید خدا می‌خواست با قانون عفاف و حجاب، برای هر خانواده‌ای یک جزیره‌ کوچکِ امنی بسازد که پیرامونش را دریای مهربانیِ حجاب و عفافِ مردمِ شهر فرا گرفته است. بدون شک، طرح و نقشه‌ خدا این بود که زندگی‌ها گرم‌تر و شیرین‌تر از امروز باشد. و من فکر می‌کنم شاید خدا ، بخشی از بار این گرمی و شیرینی را بر دوش حجاب و عفاف انداخته باشد. @sayedmeqdam #حجاب_آرامش #جلال_و_بی_بی_خانم @Jalal_va_bibikhanom