یه‌استادےداشتیم، یه‌حرف‌جالبےمیزد. میگفت: یه‌وقتایۍ‌اتفاق‌میوفته‌ڪه‌سر‌نماز‌ حواست‌نیست! یه‌جورایۍ‌وصل نیستۍ. یهویۍ‌ناخودآگاه‌‌به‌خودت‌میآی‌و‌ ادامه‌ۍ‌نمازت‌رو‌با‌توجه‌‌‌وحضور‌قلب‌میخونۍ. همین‌تلنگࢪےڪه‌یهویۍ‌برات‌پیش‌میآد هم‌ࢪزقـه...:)