🔹جرم محاربه مطلق است یا مقید به موجب ماده 279 قانون مجازات اسلامی که بیان می دارد: «به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد»، به نظر می رسد جرم محاربه یک جرم مقید باشد و نیازمند برهم خوردن نظم و امنیت جامعه می باشد و صرف استفاده از سلاح این جرم را محقق نخواهد ساخت. 🔹شرایط سقوط حد محاربه با توبه محارب به موجب ماده 114 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 اگر محارب قبل از اثبات جرم توبه کند حد محاربه ساقط نخواهد شد، اما اگر جرم محاربه با اقرار محارب ثابت گردد و توبه محارب چه بعد از اثبات جرم و چه قبل از اثبات جرم باشد قاضی پرونده می تواند عفو او را از طریق رئیس قوه قضائیه از رهبر تقاضا نماید. در غیر شرایط مزبور اگر محارب قبل از دستگیر شدنش توبه کند حد محاربه ساقط خواهد شد اما اگر بعد از دستگیری توبه کند از موارد سقوط حد نخواهد بود. 🔹راه های اثبات جرم محاربه جرم محاربه با یک بار اقرار محاربی که عاقل و بالغ و قاصد و مختار است، قابل اثبات خواهد بود. علاوه بر اقرار، ادله دیگری که برای اثبات این جرم وجود دارد شهادت دو مرد خواهد بود. دلیل دیگری که موجب اثبات محاربه خواهد شد، علم قاضی است که باتوجه به گزارش ضابطان، اظهارات مطلعین، تحقیقات محلی، فیلم دوربین مداربسته و امارات و قرائن دیگر قابل اثبات خواهد بود.  🔹تفاوت محاربه با بغی و افساد فی الارض محارب به کسی اطلاق می شود که با در دست داشتن سلاح و استفاده از آن به قصد جان، مال و ناموس مردم و یا برای ترساندن آنها موجب برهم زدن امنیت عمومی جامعه گردد، اما باغی به کسی گفته می شود که در مقابل اساس نظام جمهوری اسلامی ایران به نحو مسلحانه قیام کند و مفسد فی الارض کسی است که به نحو وسیع مرتکب جرائمی علیه جان افراد، امنیت کشور، برهم زدن نظم اقتصادی، پخش مواد سمی و میکروبی و ایجاد مراکز فساد و فحشا به طوری که موجب برهم زدن امنیت عمومی، ورود خسارت به جان و مال افراد و موجب اشاعه فحشا گردد اطلاق می شود. 🔹حرف حساب.