🔰گزیده‌ای از صحبت‌های نشست پنجم بخش جنبی جشنواره فیلم فجر - بخش اول 🔺موضوع: سینما و روایت قدس 🔸مقدمه ظهور طوفان الاقصی، آغازگر ایجاد نسبتی نوین بین جهانیان و پدیده‌ها است. در نشست پنجم، از سلسله نشست‌های «تاملاتی در مسائل کنونی سینمای ما»، به نسبت این پدیده با سینما خواهیم پرداخت. بجاست اگر بپرسیم ضرورت پرداختن سینمای داستانی به مسئله قدس چیست؟ اقتضای نگاه امروز سینما به این پدیده چیست و با گذشته چه تفاوت‌هایی دارد؟ 🔸سید مهدی ناظمی پرداختن به مسئله‌ی امروز غزه، از دو جنبه قابل توجه است. نخست از وجه سینما و بعد از آن از منظر انسانیت. امروز در قدس، در حال تجربه یکی از بنیادین‌ترین رویداد‌های سیاسی جهان هستیم. لازم است توجه شود که در این تعبیر، لفظ سیاست، دلالت بر معنای عام و رایج سیاست ندارد بلکه ناظر به عمومیت این پدیده نزد عالمیان است. اساسا سینما، سیاسی‌ترین گونه هنری است که انسان آن را تجربه کرده است. با نگاهی به تاریخ، درمی‌یابیم که عمیق‌ترین تحولات سینمایی جهان، نشات گرفته از تحولات سیاسی بوده است. هر سینمایی که در پی منتزع شدن از سیاست باشد، خود سیاسی است؛ به گونه‌ای متفاوت. در حقیقت این نوع سینما، خود خادم سیاست نئولیبرالیستی است. اساسا برای اینکه سینما در کشور تحقق پیدا کند و از انفعال، سستی و بی‌محتوایی موجود نجات یابد، به مسئله‌ی فلسطین نیازمندیم. این در حالیست که فلسطین هم برای روایت شدن به سینما نیازمند است. باتوجه به سیطره‌ی جهانی امپریالیسم بر رسانه‌های دنیا، تنها سینمایی که می‌تواند رهبری روایت فلسطین را برعهده بگیرد، سینمای ایران است. 🔹جمال احمدی وجه سیاسی سینما، از آن حیث که به عمومی بودن آن دلالت دارد، با گذر زمان کمرنگ‌تر می‌شود. زیرا بشر مدرن که نسبتش با پدیده‌ها تماما ابزاری است، تمایلی به شرکت در مراسم‌های جمعی ندارد. بنابراین دیگر سینما معنای خود را از دست خواهد داد و تولیدات، منحصر به فیلم‌هایی خواهد شد که رویدادی مردمی رقم نخواهد زد. پس از گذشت یک سده از ورود سینما به کشور، هنوز نسبت عمیقی بین مردم و سینما برقرار نشده و محدود به تجربیات ابزاری و سطحی است. سینما در موطن خود، تفریح طبقات فرودست جامعه است حال آنکه ورودش به ایران، یک تفریح درباری و منسوب به اشراف تلقی می‌شود. می‌توان گفت در طول عمر سینمای ایران، تنها جایی سینما به معنای حقیقی خود نزدیک می‌شود که از فاصله‌ی خود با زندگی مردم می‌کاهد. مسئله‌ی فلسطین، منشا وفاق بین مردم است. جایگاه سینما، پاسخ دادن به عطش شدید مردم نسبت به شنیدن روایت غزه‌ است. بنابراین می‌توان گفت سینما برای احیای خود، نیازمند به فلسطین است. مسئله‌ی اصلی هنر، پرداختن به چگونگی است. با نظر به مباحث فوق، می‌توان گفت نسبت سینما در مواجهه با مسئله فلسطین ابزاری نیست و انتظار می‌رود با پرداختن به غزه، یک زبان جدیدی در سینما شکل بگیرد. مدت‌هاست که از مسیر دانش بنیان در سینما می‌گوییم و با تجربه‌های عملی به انتظار تحقق زبان جدید سینما هستیم. پدیده‌ی غزه، همان موعودی است که زمان به سرانجام رسیدن این انتظار است. در حقیقت مسئله‌ی امروز غزه، شب قدر تاریخ است. #جشنواره_فیلم_فجر #سینما_و_راه_دانش_بنیان 🆔 @ghabe_hasht @Jebhe_revayate_Quds🇵🇸