در جواب تحلیل هایی که اونقدر امیدوارند به قدرت و اقتدار رهبری و سپاه و سپاه قدس و... که همه رو دعوت سکون و انفعال میکنن: حضرت موسی زمانی عصاش رو به دریا زد که همه مردم شریک غصه و تضرعش بودن، زمانی که مردم، حتی اگر اکثرشان هم ناامید شده بودن، اما همراه ولی به قیامشون ادامه میدادن. حتی در روایات هست که بعضی شون به فرمان موسی، قبل از زدن عصا، دل به دریا زدن و از روی دریا رد شدن. اما زمانی که کارشون به جایی رسید که گفتن «ببنشینید و تماشا کنید که ...»، اونجا اتفاقا شکست خوردن. وقتی که خیالشون راحت شد که «موسی که هست! چه کاریه که ما بخواهیم کنش و فعالیت داشته باشیم؟!» و گفتن: موسی، تو با خدایت برو و بجنگ، ما اینجا نشسته ایم! اون وقت بود که دچار شکست، خواری، سرگردانی و گمراهی شدن! اگر خیالمون راحت بشه که حضرت آقا که هست! سپاه که هست! مدافعان حرم که هستن! ایران که مملکت امام زمان هست! این انقلاب که متصل به ظهور هست! اون وقت ما هم باید منتظر سرنوشت بنی اسرائیل باشیم... پ.ن. هر کسی دنبال وظیفه اش باشه. فرمان امام امت زمانی اثر خودش رو داره که خود امت، در صحنه و مشغول عمل باشند. نتیجه نهایی امامت همه رهبران الهی باید «لیقوم الناس بالقسط» باشه. باید قیام مردم باشه، نه قیام امام. @shei_bah