‍ 🔸مروری بر فرازهای حدیث "مَلَک داعی"، در ارجمندی ماه رجب: 🔻«خطابات این روایت به گونه‌ای است که ما در سایر روایات مشابه آن را سراغ نداریم؛ که خداوند در یک ماه به بندگانش بفرماید: کیانند که نیمه‌های شب از بستر برخیزند و با من مناجات کنند، خلوت کنند و من همنشین آنان گردم: «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی»، خداوند در این تعبیر چنان خود را تنزّل می‌دهد که انسان شرمنده می‌شود؛ می‌فرماید که من با شما مجالست می‌کنم، نه آنکه شما با من مجالست نمایید! ▫️«وَ الْعَبْدُ عَبْدِی»: چنین بنده‌ای (که در این نیمه‌های شب از بستر برمی‌خیزد و با من مناجات می‌کند) بنده حقیقی من و مستحق بهشت خواص اولیای من است: (فَادْخُلٖی فی عِبادی وَادخلی جَنَّتی). ▫️«وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِی»: رحمتی که من در این شب‌ها بر بندگانم فرو می‌فرستم، رحمت خاص‌الخاص من است؛ رحمتی است که سالک را کامل و واصل می‌کند. ▫️«فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ»: هر کس در این ماه مرا بخواند، جوابش را می‌دهم. ▫️«وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ»: هر کس در این ماه از من چیزی بخواهد، به او می‌دهم؛ حتّی اگر خود من را بخواهد به او می‌دهم؛ چراکه در ادامه می‌فرماید: «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیتُهُ»: هر کس از من هدایت خاص را بخواهد هدایتش می‌کنم. کسی که نیمه‌های شب، آن هم در ماه رجب، از بستر برخواسته و مشغول مناجات با خدای خود شده، مگر هدایت شده نیست؟ پس چرا در روایت می‌فرماید که از من هدایت بخواهد؟ این نشان می‌دهد که سالک در اینجا طالب هدایت خاص است؛ چنان‌که خداوند در این آیه شریفه می‌فرماید: یآٰ اَیّها الَّذٖینَ ءامنوا ءاٰمِنُوا بِاللهِ. خداوند به کسانی که ایمان آورده‌اند فرمان می‌دهد که ایمان بیاورند، اگر هر دو ایمان در یک رتبه بود، امر به تحصیل حاصل بود! و چنین امری از خداوند لغو است! پس مراد از آیه توصیه به مرتبه بالاتر از هدایت است. همان طور که در این‏جا می‌فرماید: «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ» 🔺و بعد می‌فرماید: «وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ...»: و من این ماه را ریسمانی بین خودم و بندگان خاصم قرار دادم؛ هر کس به این ریسمان چنگ بزند، بداند که به من متصل می‌شود.» 📚منبع: ادب حضور (دفتر اول)، ص۳۶. ☑️کانال جلوه نور علوی @jelvehnooralavi