اگر مقصود ما از زندگی فقط نفس كشيدن، خوردن و آشاميدن است، اين مسأله(حيات طيبه) خنده آور می‌شود. انسان می‌گويد: بسيار خوب، زنده هستيم ديگر! می‌پرسيم؛ پس پيغمبر از ما چه می‌خواهد؟ آرمان‌های بشری از ما چه می‌خواهند؟ رادمردان و اولياءاللَّه، از ما چه مطالبه‌ای دارند؟ حيات چيست؟ می‌گويد؛ زنده هستيم ديگر. اما اين زندگی نيست. لذا، حتی اشخاصی كه: خور و خواب و خشم و شهوت طرب است و عيش و عشرت، آنان را راضی می‌كند، معلوم می‌شود كه مغزشان واقعاً كوچک است! زيرا فقط می‌خواهند به وحشت و ترديد نيفتند. گاهی سيخ به او نزنند و با اين حال، گونه‌ها قرمز و شاداب و... باشد. اين نوع زندگی، جزءِ مكتب و نظامِ(سيستم) زنبور عسلی است. 📖 استاد امام حسین(ع)، شهیدِ فرهنگِ پیشرو انسانیت صفحه ۱۸۸ ➖➖➖➖ کهکشانی شو👈 @Kahkshanishoo