•••••𖠇࿐❥
رياحى گوید :
در بصره كه روزى حضرت امير(ع) وارد منزل شدند در حالى كه گرسنه بودند و حضرت فاطمه (س) نيز اظهار داشتند كه طعامى در منزل موجود نيست.
پس حضرت عباى خود را نزد يهودى كه در همسايگى آنها منزل داشت، گرو گذاشته و مقدارى جو گرفتند.
چون امیرالمومنین به راه افتادند، يهودى حضرت را صدا زد و گفت:
قسم مى دهم شما را صبر كنى تا از شما مساله اى بپرسم.
سپس گفت:
پسر عموى شما (پيغمبر اسلام (ص)) که گمان مى كند حبيب خدا و اشرف انبياء است چرا از خداى تعالى سوال نمى كند كه شما را بضاعتى بدهد که از اين فقر و فاقه كه در آن هستید نجات يابيد؟
چون كلام يهودى تمام شد، على (ع) سر مبارك به زير انداخت و تامل فرمود.
سپس سر بلند كرد و فرمود:
اى برادر يهودى، به خدا قسم از براى خداوند بندگانى است كه اگر از خدا تقاضا كنند كه اين ديوار را براى آنها طلا كند البته خواهد كرد.
ناگاه ديوار به تلالو درآمد و مى درخشيد و طلاى خالص شد.
در اين هنگام على (ع) به ديوار اشاره كرد و فرمود:
قصد نداشتم تو را به طلا تبدیل کنم، فقط خواستم مثلى زده باشم.
چون مرد يهودى اين بزرگى و بزرگوارى را از مولاى متقيان امیرالمومنین مشاهده نمود نور اسلام در قلب او تابيد و مسلمان شد.
📚مناقب اهل بيت: ص 162 و 163
@Fazaeleh_Abotorab110