نوحه ارض و سما پر از ، سوز آه من شد حجره ی در بسته ، قتلگاه من شد بر جفای دشمنان مبتلایم من غریبم جواد بن الرّضایم واویلا واویلا آه و واویلا از کینه شد خاموش ، ناله و فریادم یوسف زهرا و ، غریب بغدادم سوزانده تمامیّ حاصلم شد اُمّ الفضل ملعونه قاتلم شد واویلا واویلا آه و واویلا تا اَلعَطَش گفتم ، در میان ِ خانه خوشحالی نمودند ، کنیزان ِ خانه لاله بودم ولی آخر پژمردم همچو جدّم لب تشنه جان سپردم واویلا واویلا آه و واویلا ** مانده همچون او که ، بوده خونین بدن پیکر من سه روز ، بی غسل و بی کفن ذکر دلم شده با چشم گریان یا ذبیحاً مِنَ القفا حسین جان واویلا واویلا آه و واویلا. @asharmadahiii