مناجات شعبانیه (قسمت هشتم)
اِلهى قَد سَتَرْتَ عَلىَّ ذُنُوبا فِى الدُّنْیا وَ اَنَا اَحْوَجُ اِلى سَتْرِها عَلَىَّ مِنْكَ فِى الْاُخْرى اِذْلَمْ تُظْهِرْها لِاَحَدٍ مِنْ عِبادِكَ الصّالحینَ فَلا تَفْضَحْنى یَوْمَ القِیامَةِ عَلى رُئُوسِ الْاَشهادِ.
معبودِ من! همانا گناهانم را در دنیا پوشانیدى و من به این پرده پوشى، درآخرت محتاجترم. همانا در دنیا، حتى نزد بندگان شایسته ات نیز، گناهانم رافاش نكردى، پس در روز قیامت، نزد آنها كه شاهد مى باشند رسوایم مفرما!.
نكاتى از این فراز
1. خداوند، ستّار العیوب؛
2. مهمتر بودن پردهپوشى از گناهان در آخرت.
«اِلهى قَدْ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُنوبا؛ خداوندِ ستّارالعیوب»
یكى از عنایتهاى خداوند مهربان در حق بندگان، موهبت پردهپوشى او ازگناهان و زشتىهاى آنان مىباشد. در واقع هر انسانى، آبرو و عزت خویش درمیان جامعه را مدیون پوشانده ماندن لغزشهایش از جانب خداوند كریممىباشد. مِهرورزى پروردگار در حق آدمیان سبب شده است كه تا آخرین حدممكن، با پردهپوشى از معاصى او، عزت و اعتبار آنها را در برابر دیگرانمحفوظ بدارد.
از جمله نكاتى كه در دعاهاى اهلبیت علیهمالسلام مورد توجه آنها بوده است، صفت«ستّاریّتِ» خداوند مىباشد كه به طور مكرر و بارها، پروردگار خود را به اینصفت حمیده و زیبا ستودهاند. در اینجا به عنوان نمونه، به برخى از این فرازهاىدلنشین اشاره مىنماییم:
اَىْ رَبِّ جَلِّلْنى بِسِتْرِكَ، فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلى ذَنْبى غَیْرُكَ ما فَعَلْتُهُ وَ لوْ خِفْتُتَعْجیلَ الْعقُوبَةِ لاَجْتَنَبْتُهُ لا لِاَنَّكَ اَهْوَنُ النّاظِرینَ وَ اَخَفُّ الْمُعطَّلِعینَ بَلْ لِاَنَّكَ یارَبِّ خَیْرُ السّاتِرینَ.(68)
پروردگارا! كردار زشتم را در پرده دار. اگر بر گناهم كسى غیر از تو آگاهمىشد، آنرا مرتكب نمىشدم و نیز اگر از تعجيل عقوبت مىترسيدم باز هم ازخطا اجتناب مىكردم.
و این حیا نمودن از مردم و عدم حیا از تو، نه بدان سبب است كه قدر واهمیت تو از دیگران كمتر است و آگاهى تو از گناهانم نسبت به سایرینپایینتر است، بلكه بدان خاطر است كه تو اى پروردگارم، بهترین پوشانندهگناهانى.
در جاى دیگر از دعاى ابوحمزه ثمالى مىخوانيم:
«اِلهى فَبِحِلْمِكَ اَمْهَلْتنى وَ بِسِتْرِكَ سَتَرْتَنى حَتّى كَاَنَّكَ اَغْفَلْتَنى؛ معبود من! به سببِ حلمى كهورزیدى مُهلتم دادى، و چون، ستّار بودى، پرده بر لغزشهایم كشیدى تا آنجا كه گویا ازكارهایم غافل بودى و نمىدیدى».
همچنین سیّدالسّاجدین علیهالسلام در دعاى شانزدهم صحیفه سجّادیه، این گونه،پروردگارش را به پردهپوشى مىستاید:
یا اِلهى فَلَكَ الْحَمْدُ، فَكَمْ مِنْ عائِبَةٍ سَتَرْتَها عَلَىَّ فَلَمْ تَفْضَحْنى، وَ كَمْ مِنْ ذَنْبٍغَطَّیْتَهُ عَلَىَّ فَلَمْ تَشْهَرْنى وَ كَمْ مِنْ شائِبَةٍ اَلْمَمْتُ بها فَلَمْ تَهْتِكْ عَنّى سِتْرَها، وَ لَمْتُقَلِّدْنى مَكْرُوهَ شَنارِها وَ لَمْ تُبْدِ سَوْءاتِها لِمَنْ یَلْتَمِسُ مَعایبى مِنْ جیرَتى وَ حَسَدَةِنِعْمَتِكَ عِنْدى.
اى معبودِ من! شكر و سپاس تو را كه چه بسیار عیبم را پوشاندى و رسوایمنكردى و چه فراوان گناهم را پنهان كردى و در گناهان، مشهورم نساختى وچه بسیار، زشتىها كه انجام دادم و پرده ـ آبرویم ـ را ندریدى و طوق زشتآن را بر گردنم نیفكندى و بدىهاى آن را بر همسایگان كه در جستجوىِعیبهایم هستند و بر حسودانى كه تحمل دیدن نعمتهایت را ندارند،آشكار نساختى.
این همه پرده كه بر كرده ما مىپوشى گر به تقصیر بگیرى نگذارى دَیّار(69)
فعلهایى كه ز ما دیدى و نپسندیدىبه خداوندى خود پرده بپوش اى ستّار. کشکول مداحی👈 @asharmadahiii