‏امام صادق علیه السلام‏ عِدَةُ الْمُؤْمِنِ أَخَاهُ نَذْرٌ لَا كَفَّارَةَ لَهُ فَمَنْ أَخْلَفَ فَبِخُلْفِ اَللَّهِ بَدَأَ وَ لِمَقْتِهِ تَعَرَّضَ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اَللّٰهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ». قول دادن و وعده نمودن مؤمن به برادر دینی خود (از جهت لزوم وفا به آن مانند) نذر است که کفاره‌ای برای مخالفت آن نیست، پس کسی که خلف وعده کند پس به مخالفت با خداوند برخاسته و خود را در معرض غضب او قرار داده است، که این مطلب فرموده خداوند است «ای کسانی که ایمان آورده‌اید چرا میگویید آنچه را که بجا نمی‌آورید؟ نزد خداوند بسیار مبغوض است اینکه بگوئید آنچه را که انجام نمی‌دهید» (سوره صف، آیات ۲ و ۳). الکافی، ج ۲، ص: ۳۶۳. @asharmadahiii