❤❤❤ در نفس المهموم چنین نقل می کند که:..طفل سه ساله در خرابه پرسید: عمه! مگر ما خانه نداریم؟ فرمودند: چرا عزیزم، خانه ما در مدینه است . همین یک جمله کوتاه از ایشان : . عمه مگر ما خانه نداریم . . به اندازه یک خطبه فدکیه حرف دارد . با این سوال به ما میفهمانند . چرا باید ما را در خرابه ساکنمان کنند در حالیکه بعد از کشتن مردان در جنگ . اسیران از نوع زن و کودک را حتی اگر از روم و ترکان باشد هم یا به خانه خودش میفرستند یا به خانه خود میبرند به عنوان کنیز یا برده . اینکه ایشان را در خرابه سکونت داده اند معنای همان حمله به خانه زهرای مرضیه را می دهد . یعنی حکومت برای شما خاندان در پیرامون خانه و کاشانه حرمت و حدودی ندارد . همانطور که خانه زهرا را اتش زدند و زهرا را در کوچه ها دواندند و برای اهلش احترام قائل نبودند . اینجا هم رقیه را در خانه ای راه ندادند و بین خرابه ها و کوچه ها وانهادند . چه خانه ای را به اتش بکشی و چه اهل خانه ای را از خانه اش بیرون کنی و به خرابه ببری . هر دو یک معنا دارد . خب شما دقت بفرمایید . وقتی حضرت زهرا را از کاشانه به کوچه کشاندند و هتک حرمتش نمودند . کار این خانوم گریه های بیدار کننده گشته بود . دقیقا همین کار را رقیه در خرابه نمود . لذا اینکه بگویید دلتنگ پدر گشت و گریه سر داد تعبیر عوام است . بهتر اینست که بگوییم انچه مادرش زهرا در دفاع از ولایت انجام داد او نیز همان کرد . وقتی به حضرت زهرا اعتراض مینمودند که بس است چقدر گریه میکنید . حضرت یک پاسخی دادند که اثبات میکند حکمت گریه اش زنده نگه داشتن مکتب پدرش میباشد . فرمود : 👇 . هر که مرد، نامش از بین رود ولی نام پدر من به خدا سوگند تا من زنده ام بزرگ است. . 👆 رقیه نیز دقیقا همین فعل مادرش زهرا را در خرابه به اجرا نهاد با گریه اش نه خرابه ، نه شام و نه کاخ نشینان یزید را بلکه همه عالم را بیدار نمود تا مکتب پدرش را بزرگ و زنده بدارد . دقیقا مانند مادرش زهرا . . . .السلام_علیک_یا_اباعبدالله_الحسین_علیه_السلام . . #اربعین ═══✼❉ @Labbeyk ❉✼═══┅