🌕کانال خبری صدای بازنشستگان 🌕
◾️همسان سازی حقوق بازنشستگان و انتخابات مجلس...
✍علی گودریان ع پایدار
مجلس انقلابی بر سکوی قدرت نشست و مدعی دفاع از حقوق ۹۶درصدی شد که قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری پیشین خود را نماینده ی آنان می دانست.
قالیباف معتقد بود، دولت روحانی نماینده ۴درصد از مردم است و ۹۶درصد از مردم، محروم و آسیب دیده، هستند که دولت روحانی آنان را فراموش کرده است.
پیش از جلوس مجلسیان انقلابی، لایحه ی همسان سازی حقوق بازنشستگان با شاغلین، به مجلس پیشین رفته بود. دکتر یحیی ابراهیمی نماینده محترم مردم سلسله و دلفان لرستان در حمایت از تصویب این لایحه در مجلس انقلابی با بسیاری از نمایندگان رایزنی کرد به شکلی که ۲۰۸ نماینده از ۲۹۰ نماینده ی مجلس، در نامه ای به هیئت رئیسه پای نامه را امضا کردند و از تصویب لایحه حمایت کردند.
این کار به نظرم یکی از مردمی ترین اقدامات مجلسی بود که خود را نماینده ی مردم محروم ایران می دانست. با این کار، قشر بزرگی از مردم را خوشحال و امیدوار ساخت.
بازنشستگان امروز حدود ۵ میلیون نفر هستند که از نگاه جامعه شناختی می توان گفت: بازنشستگان "بن مایه" ی جمعیت ایران به حساب می آیند و به نوعی، خوشحالی بازنشستگان، خوشحالی همه ی ایران و بدحالی و نارضایتی آنان، بدون شک به تک تک جامعه ی ایران سرایت می کند.
اما سرنوشت این نامه به کجا ختم شد؟ محمدباقر قالیباف، که پیش از انتخابات در جمع یاران خود، با هیجان خاصی اعلام کرده بود:"ما یک خییزززش هستیم برای جلوگیری از فقیرتر شدن مردم! ما به دنبال تغییرات اساسی هستیم که به جای وعده دادن و حرف زدن به سمت عمل کردن و اجرای وعده های انجام نشده هستیم تا پایان بدهیم به ناامیدی و بی تدبیری، چیزی که امروز در کشور(دولت روحانی) حاکم است...!" و همچنین گفته بود: "درب یخچال بازنشسته ها را باز می کنیم می بینیم خالیست و آدم دلش به حالشان می سوزد!" بعد از انتخابات مجلس، بر راس آن نشست و رئیس مجلس انقلابی شد و نامه ی ۲۰۸ نماینده در حمایت از لایحه ی همسان سازی حقوق بازنشستگان را بایگانی کرد؛ تا بازنشستگان فقیرتر و ناامیدتر شوند!
از آن روزی که قالیباف، نامه را بایگانی کرده تا امروز ۳ سال گذشته است. هم به آخر عمر مجلس دوازده رسیدیم و هم به پایان ریاست قالیباف نزدیک شدیم. بسیاری از بازنشستگان دارفانی را وداع گفته اند و الباقی زیر شلاق تورم ۶۰ درصدی جامعه، تحفه ی نامبارک بی تدبیری مجلس قالیبافی و دولت رئیسی، هیچ امید و توانی برایشان نمانده است.
حالا در آستانه ی انتخابات مجلس سیزدهم با خیلی از آنان صحبت می کنیم. می گویند:" رای بی رای!" اکثریت بازنشستگان در گروه های اجتماعی حضوری کنشگرانه دارند. کارهای نکرده و وعده های پوچ مسئولین را رصد می کنند. آنان، سرنوشت نامشخص نامه ی ۲۰۸ نماینده در حمایت از حقوق خود را شاهد مثال می آورند و استدلال می کنند که شرکت در انتخابات بی فایده و غیرتاثیرگذار است!
بازنشستگان با قرائن و شواهد می گویند: در این مملکت نمایندگان مردم نمی توانند گره از کار فرو بسته ی ما بگشایند. آنان می گویند قالیباف نشان داد که یک شخص می تواند ۲۰۸ نماینده را بایکوت کند و آنان را وادار به سکوت نماید!
اگر جمهوری اسلامی می خواهد انتخابات پر رونقی داشته باشد، فرافکنی و مردم را به اغفال شبکه های خارجی متهم نکند! دلایل ناامیدی و رویگردانی مردم را در داخل کشور جستجو کند!
یکی از راه های بالابردن مشارکت سیاسی مردم، این است که هر چه آنی و فوری "بن مایه" ی جامعه یعنی قلب بازنشستگان را شاد و خشنود کند و اجاق سرد این مردان و زنان دوران دیده، را روشن و گرم نگهدارد تا این نشاط و شادی به جامعه سرایت کند!
بازنشستگان اگر خود را در بخش خصوصی بیمه می کردند سرنوشت بهتری داشتند. این قشر در پایان عمر به چتر حمایتی بیشتری نیاز دارند.
هر اقدامی که در مسیر تحقق حقوق بازنشستگان انجام پذیرد، بدون شک درصد بزرگی از جامعه را خوشحال می کند.
بازنشستگان، تصویب لایحه ی همسان سازی حقوق بازنشستگان با شاغلین را خط قرمز خود می دانند و بسیار بی تدبیری است اگر این پیام درک نشود و به این سرمایه ی اجتماعی بی توجهی شود!
⚘کانال خبری صدای بازنشستگان⚘