خداوند هرگز کسی را بیش از توانایی و ظرفیتش تکلیفی نخواهد کرد. هر نفْسی هر آنچه از خوبی کسب کند برای اوست و هرآنچه از بدی مرتکب شود نیز بارش بر دوش او خواهد بود. این سخن مهم ترین خط مشی و سیاست کلی رفتارهای الهی با آدمیان است و آن این است که خداوند هیچ گاه بر دوش کسی بار تعهدی نمی نهد الّا آنکه آن بار را او به آسانی می تواند بر دوش کشد و یک دستور کلی از این آیه بر می آید و آن این است که تکلیف ها نباید بیش از طاقت و یا حتی نزدیک به طاقت باشد بلکه باید به وسعت و راحت و آسانی نزدیک تر باشد و این فرمان در حقیقت بیشتر دستورالعملی است که آدمیان باید در همۀ اشکال روابط انسانی به کار گیرند. هیچ معلمی نباید آنقدر تکلیف برای محصل فراهم کند که او را به سختی و رنج افکند و همچنین کتابی که برای دانش آموز دبستانی و دبیرستانی تدوین می شود باید به قدر وسع او باشد ... هیچ کارگری نباید وقتی به خانه باز می گردد احساس کند که همۀ ذخیرۀ نیرو و انرژی خود را تمام کرده است بلکه باید اصل بر وسعت و آسانی و لذت قرار گیرد ... 💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜 @Lady_monazam