صلاحیت و "اصلح" مفاهیمی نسبی هستند. یعنی معانی و مصادیق آنها در زمان تعیین می‌شود. صلاح و مصلحت مُلک و میهن و مردم در هر زمانی، معنایی دارد. هرچند بتوان برخی صفات مثل پاکدستی، دانش، خردمندی و دینداری را برای همیشه شرط صلاحیت دانست، اما تنها برخی از کسانیکه این مجموعه شرط لازم را دارند، در نسبت درستی با مصلحت در هر زمان قرار می‌گیرند. مصلحت اکنون ما چیست؟ به گمان من مصداق اصلحِ امروز در نسبت‌ با "تداوم دولت" نیمه‌تمام #شهید_رئیسی پیدا می‌شود. نیمه کاره ماندن طرح این شهید در اداره‌ی کشور، اتلاف و اسراف؛ و عقبگرد از آن کفران نعمت است. بنابراین اکتفای به ویژگی‌های شخصی و فردی تعریف کردن "اصلح" و غفلت از آنچه مصلحت ما در این نقطه از تاریخ را مشخص میکند، ما را به خطا مبتلا می‌کند. یامین پور ..... ....