تدبر در سورهٔ مبارکهٔ حدید(تجربه نگاری) دیروز رفتم به بوستانی و سعی کردم در تمام زیبایی های یک عصر پاییزی و بارانی «خدا» را ببینم...😍 در لطافت یک گل... در تمیزی و براقی یک برگ بعد از شسته شدن زیر باران... در نسیم هوایی کمی سرد... در خیسی زمین بعد از یک نم نم پاییزی... در ابرهایی که هرچه به غروب نزدیکتر میشد کم رنگ تر و محوتر می شدند... در صدای تکان خوردن برگ ها که آماده می شوند برای زرد شدن و ریختن و گوش به فرمان بودن! در صدای کلاغی که سکوت را می شکست... در انواع رنگ های سبز... در غنچه های رنگ به رنگ گل ها که هنوز بهار را به یاد می آورند... برگی را نوازش کردم و گویی مهربانی خدا را در زیر انگشتانم احساس کردم... من زنده ام و می توانم خدا را در همین نزدیکی ها و خیلی نزدیک تر حس کنم... خدایا شکرت که همه جا هستی... و ببخش که بیشتر اوقات این منم که نیستم! هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى  عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الأرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (۴) #با_قرآن #سوره_حدید @MFT_reyhanatonnabi💚