تدبر در سوره مبارکه تغابن(قسمت بیست و پنجم) تغابن می خوانم... هنوز در آیات یک تا ده پایین و بالا میروم... تا بفهمم این رفیق و شفیع چه میخواهد به من بگوید. آیاتی که با تسبیح خدا شروع می شود با سه صفت له الحمد و له الملک و هو علی کل شی قدیر که بفهمم هرچه خوبی است از خداست... و هرچه امر و نهی است هم از خداست... ‌پس خوبی ها و زیبایی ها را از خود یا دیگران ندانم و امر و نهی را نیز... می روم سراغ آیه ۲ خداوند از خلق صحبت میکند و در کنارش دو دسته شدن مردم به مومن و کافر... من چه صفات ذاتی دارم که در مومن و کافر شدنم دخیل هستند؟ و در آیه سه خلق آسمان ها و زمین و صورتگری انسان به نحو احسن که هرکس با هر صورت گری که هست احسن است و ربط به اقلیم و منطقه و...هم دارد... و آیه چهار علم خداوند به فعل انسان و بعد در آیه پنج بصورت استفهام و سوال از گروهی می پرسد که کافر شدند! و در آیات شش تا ده، حجت را بر این گروه می بندد که چون بینه ها آمدند و شما توجه نکردید، کافر شدید و هرگز برای کافر شدن تان بینه و دلیل ندارید. و بگوید که باور به خدا و توحید در کنار باور به بعث و قیامت کارساز و مومن ساز و عمل ساز است... #با_قرآن #سوره_تغابن #استاد_اخوت @MFT_reyhanatonnabi 🖤