یک جلوه دیگر پناه که امیرالمؤمنین در دعای خصله به آن اشاره میفرمایند پناهِ کفایت است در سوره مبارکه آل عمران... کفایت چیست و چگونه پناهی است؟ معنایش در لغتنامه ها میشود پر کردن جاهای خالی و رسیدن به مقصود و غایت... که از آثارش قناعت و استغناست... مثل اینکه در فارسی میگوییم : کافیه یا بسه، دیگه جا نداره، پره اما این چه ربطی به پناه دارد؟ چیزی که تو خالی باشد نیازش پر نشده باشد به مانعی که برخورد میکند قر میشود اما چیزی که کاملا تو پر باشد به هر مانع محکمی هم که برخورد کند اتفاقی برایش نمی‌افتد... حالا انسان پراست از نیاز و جاهای خالی...اگر این نیازها و سوراخ ها بدرستی پر شد دیگر جایی برای آسیب باقی نمی‌ماند... کمی به خودمان نگاه کنیم میبینیم ما خیلی کفایت لازمیم... همین که حرف دیگران روی ما اثر دارد یا همینکه دشمنی دیگران ما را قر میکند و تا مرز نابودی میبرد نشان میدهد ما کفایت لازمیم...