تدبر در سوره مبارکه نوح(قسمت هفتم) شاید همه ما از کلمه بشارت خیلی خوشمان می‌آید و از کلمه انذار نه... علت‌اش این است که همیشه فکر کرده‌ایم انذار یعنی ترساندن... اما انذار به معنی ترساندن نیست بلکه به معنای هشیارکردن است، بیدار کردن و وظیفه اصلی هر نبی انذار و هشیار کردن است. قرآن هم کتاب انذاری است نه بشارتی... چرا؟ چون اول باید حرکتی انجام بشود... غفلتی زدوده شود... بیداری اتفاق بیفتد... تا بعد یک نفر بیاید و به کسی که در مسیر درست حرکت می‌کند بشارت دهد که آفرین مسیرت درست است... اول باید بلند شوی تنبلی و موانع را کنار بزنی به سمت مشهد یا قم حرکت بکنی تا یکجایی در مسیر یک نفر به تو بشارت بدهد که حرم نزدیک است... وقتی در خانه خوابیده‌ای یا اصلا تصمیم به حرکت و رفتن نداری بشارت معنایی ندارد... برای همین چون نوع انسان‌ها حرکتی هنوز نکرده‌اند ، مأموریت اصلی همه انبیا انذاری است. در مورد پیامبر گرامی اسلام چون گستره خیلی وسیع می‌شود و آدم های زیادی را در بر می‌گیرد نقش بشارتی حضرت و کتاب قرآن هم دیده می‌شود. اما اصل بر انذار است. در سوره مدثر هم می‌خوانیم : قم فانذر #سوره_نوح #استاد_اخوت @MFT_reyhanatonnabi🖤