سلام بر مولای عزیز و دلسوزم سلام بر پدر مهربان و عزیزتر از جانم. خیلی دوست دارم که از نزدیک شما را ببینم و در مقابلتان این دلنوشته را بخوانم ولی افسوس که نمیتوانم.میدانم که دل شکسته اید.میدانم که زخم خورده اید.ولی این نامهربانیها و این بی ادبیها را به پای ما جوانان و فرزندان این آب و خاک نگذارید.ما فرزندان همان پدرانی هستیم که برای این دین و مذهب سر و جان دادند.ما فرزندان همان مادرانی هستیم که پشت سر همه رزمندگان آیت الکرسی میخواندند ولی نمیدانم چرا نمک خوردیم و نمکدان شکستیم.چرا دل بزرگ و مهربان پدرمان را پر غصه کردیم.شاید آموزشهایی که به ما دادند خوب نبود شاید هم بیگانه خوب توانست آموزش غلط را در مغز و جان ما وارد کند. نمیدانم چرا اینگونه شد...... چرا باید دل کسی را پر غصه کنیم که یک عمر غصه همه ما را خورد.... شما را به خدا قسم....شما را به خدا قسم میدهم که از ما غمگین نباشید..مبادا ما را نفرین کنید...که دودمانمان بر باد است. مبادا ما را تنها بگذارید که تصورش هم برایم قابل فهم نیست..... اگر میتوانستم بر بالاترین بام ایران میرفتم و فریاد میزدم که "شما را همچون جانم دوست میدارم" ولی افسوس که نه پای رفتن دارم نه صدایی که فریادم را همه دنیا بشنوند. شمایی که برای همه ما پدری کردید و در خوشی و ناخوشیها کنارمان بودید و ما اینها را ندیدیم و نفهمیدیم.چون نخواستند که ما وجوداین نعمت بزرگ را حس کنیم. اگر روزی خدای ناکرده شما نباشید.....‌‌ دیگر تمام مسلمانان بی پدر میشوند.دیگر عظمتی برای ما نمی ماند....حتی فکر کردنش هم برایم سخت است... من شبانه روز برای شما و سلامتیتان دعا میکنم..دعا میکنم که همانطور که برای ما پدری کردید برای فرزندانمان هم آغوش پر مهرتان باز بماند. ببخشید اگر پر حرفی کردم چون من برادری ندارم که بخواهم حرف دلم را به او بگویم پس چه کسی بهتر از پدر که همیشه سنگ صبور دخترش است. امیدوارم که خطاهای این روزهای ما را به حساب نادانیمان بگذارید و از ما غمی بر دل مهربانتان باقی نماند.امیدوارم که همیشه سالم و تندرست باشید و ما و فرزندانمان بتوانیم راه پر عزت و افتخار شما را ادامه دهیم. ستایش رضایی ١٢ساله از مشهد 🌸🌸🌸═✧❁🌸❁✧═🌸🌸🌸 @MF_khanevadeh 🌸🌸🌸 ═✧❁🌸❁✧═🌸🌸🌸