#پیام_مخاطبان یکی از مهمترین مواردی که روحانیت رو از بدنه جامعه جدا کرده عدم نقد پذیری این قشر هست . شما مشاهده می کنید در هر صنفی اسیب شناسی میشه و اشتباهات تعدادی از اون صنف گفته میشه . اما در قشر روحانیت تنها میشه به افرادی خرده گرفت که چارچوب های نظام رو رد کرده باشن . بنده تو مواردی با عزیزان روحانی بحث هایی داشتم . استفاده از سفسطه رو می دیدم و تذکر میدادم متاسفانه قانع نمیشدن و با توجیهات مختلف سعی در اثبات صحبت خودشون داشتند . یکی از مهمترین علل هاشو بنده افت منبر اسم گذاری کردم . وقتی روحانی فقط بره بالای منبر ، چند پله بالاتر از مردم و صحبت کنه و بره مجلس بعدی دچار این افت میشه و هرچی اون بالانشینی بیشتر باشه اثرش هم بیشتر . کاش عزیزان روحانی سعی کنند برخی مواقع تو مجالسی که ظرفیت وجود داره فارغ از منبر و متکلم وحده بودن مردم رو به تشکیل یک حلقه و شرکت در موضوع ترغیب کنند تا دچار این افت نشن . دومین آفت قشر روحانی این هست که نمیدانم رو به کار نمی برن و تلاش دارن جواب هر پرسشی رو بدن . در حالی که بعضی مواقع نباید جواب داد و باید مخاطب رو به راهنمای مناسب هدایت کرد . چرا تو برخی اختلافات خانوادگی روحانیون به سادگی قضاوت می کنن؟ درسته که همیشه روحانیت تو موارد مورد اختلاف به هنوان یک بزرگتر و مرجع رفع اختلاف به شمار رفته اما امروزه که اختلافات واقعا پیچیده هست شاید بهتر باشه وقتی فردی برای شکایت از همسرش به یک روحانی مراجعه میکنه و مواردی از این قبیل به جای اینکه قضاوت یکطرفه و راهکارهای کلی گفته بشه اون فرد روحانی اگر واقعا قادر به کمک نیست صراحتا این رو بگه و فرد رو به مشاوری معرفی کنه که کارش حل و فصل این قبیل مسائل هست . همچنین مسائل سیاسی . وقتی روحانی از صحت و سقم موضوعی با خبر نیست و ازش سوال می کنند خیلی راحت به جای جواب گنگ و غلط بگه بنده نمیدونم