به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان یادش به خیر،چه زود گذشت روزهای دوره نوجوانی که پشت نیمکت های چوبی قهوه ای رنگ می نشستیم. زنگ انشا که فرا می رسید دلهره ها شروع می شد،گاهی پیش می آمد که فراموش کرده بودیم یا به هر دلیل دیگری نتوانسته بودیم انشا بنویسیم و با صدای معلم که ما را فرامی خواند برق از سرمان می پرید و ما بودیم و یک دفتر سفید و خالی از کلمات. اما شیطنت بچگانه به کمک می آمد.درست در لحظه ای که کنار تخته سیاه می ایستادیم فکری به ذهنمان می رسید که انیشتین را هم مبهوت می ساخت. دفتر را باز می کردیم و رو به سطرهای خالی کاغذ شروع به خواندن می کردیم. در چند دقیقه قصه ای می بافتیم و در ظاهر همه چیز ختم به خیر می شد جز نمره ای که باید از دستان معلم می گرفتیم و تازه معلوم می شد که از هیچ و پوچ و با خیالات خودمان چه معرکه ای راه انداخته بودیم و مشتی بچه قد و نیم قد را سر کار گذاشته بودیم. البته همه این ها را می توان در دفتر خاطرات ثبت کرد و گاهی هم به آن افتخار کرد اما کاش لا اقل جمله ای که در ابتدای انشای نانوشته می خواندیم را نخوانده بودیم. چون ممکن است بچه های زرنگ و درسخوان و منظم کلاس از ربط دادن انشای نانوشته به نام الله و شهیدان حس بدی بهشان دست داده باشد و تصور کنند همیشه کسانی هستند که برای فریفتن ملت از این حربه استفاده می کنند. ولی بعدها که قدری بزرگتر شدیم تازه متوجه شدیم که گویا این یک رویه است و فقط مخصوص کلاس انشا نیست. مثلا این که می شود ریش بلند و پیشانی پینه بسته و انگشتر داشت و پول ملت را تناول کرد. و می شود به کتاب خدا سوگند یاد کرد برای حل مشکلات مردم و از پشت شیشه دودی خودرو خنده مردم را مشاهده کرد و با خود گفت چه مردم خوشحالی داریم،پس حتما همه مشکلاتشان حل شده پس یعنی سوگند بی عمل هم کلید باز کردن همه قفل هاست. علی برکت الله. #محمد_هادی_سمتی https://eitaa.com/MHSemati https://sapp.ir/MHSemati