چرا اینجوری شدیم؟ چرا تا وقتی آدما کنارمون شادنو از وجودمون خوش حالن پا به پاشون نمیخندیمو از زندگی لذت نمیبریم؟ حتما باید نباشن تا یه کم دلمون نرم بشه؟