🍁🍃 🍁🍃 🍁🍃 🟡 از آمل تا افلاک 🔸آمل، در بهمن‌ ۱۳۰۷، شاهد تولد نوزادی بود که نامش در سپهر علم و معنویت این سرزمین جاودانه می‌درخشد. حسن حسن‌زاده آملی، از همان آغاز که در مکتبخانه، الفبای خواندن آموخت تا پایان حیات یک دم از تحصیل معرفت نیاسود. 🔸این علامۀ ذوفنون نه تنها در فلسفه و عرفان سرآمد که در ریاضیات، فیزیک، هیئت، نجوم، ادبیات، طب، فقه، اصول و کلام اسلامی نیز صاحب‌نظر بود. حاصل یک عمر تلاش علمی او، ۱۹۰ اثر گرانسنگ و خواندنی است همچون: انسان کامل، دروس معرفت نفس، شرح‌های فصوص الحکم، مصباح الهدایه و الاسفار الاربعه. 🔸علامه، سالکی مجذوب بود که با پای کوشش به کشش ربانی نائل آمده بود. محور سلوکش، توحید و جوهره‌اش، ولایت بود. او یکسره از قیود دنیایی رهیده و به مرتبه‌ای رسیده بود که می‌توان مصداق کریمۀ "و سقاهم ربهم شراباً طهوراً" برشمردش. 🔸از دید او، مراقبه تنها نسخۀ طلایی و نجات‌بخش سلوک است، چیزی که از آن به «کشیک نفس کشیدن» تعبیر می‌کرد. 🔸باورش این بود که «حرکت به سوی خدا پایان دارد، ولی حرکت در خدا را پایانی نیست.» گاهی در میانۀ درس در سکوتی ژرف فرو می‌رفت و هنگامی که به خود می‌آمد می‌گفت: « ابدیت در پیش داریم و هستیم که هستیم» 🔸گذشته از این وجهۀ علمی، مردی خانواده‌دوست بود که برای همسرش شعر می‌سرود و به احترام سیادتش تمام‌قد می‌ایستاد. 🔸هنگامی که دست اجل بین این دو یار دیرین فاصله انداخت، در فراق او، سرشک اشک از دیده می‌بارید و زمزمه می‌کرد: "خداوندا! شاهد باش که از او خشنودم، تو نیز خشنود باش!" 🔸ایشان فراق همسر را تاب نیاورد و در سوم مهر ۱۴۰۰ به لقای حق بال گشود و میراثی گرانبها از خود به یادگار گذاشت که امروز زینت‌بخش محافل علمی است. 🍃🌸🌺🍃🌹🍃🌺🌸🍃 ____🍃🌸🍃____ 🆔 @M_Amini40