مقام معظم رهبری دام ظله: فی الفقیه عن الکاظم (علیه السلام) قال: ایاک و الکسل و الزَّجر فانّهما یمنعانک حظّک من الدنیا و الآخره.[1] کسَل یعنی کسالت و بی حالی. زَجَر، یا زَجر یعنی به ستوه آمدن و بی قراری، می فرمایند: پرهیز کن از کسل و زجر، از بی حالی و بی حوصلگی و همچنین از بی قراری و بی تابی. بعضی احساس بی حوصلگی می کنند می گوید حوصله ندارم!  یکی از بزرگترین شاخصه های جوانی حوصله است، در پیری انسان دچار بی حوصلگی می شود، از امتیازات و خصوصیات در جوانی همین حوصله داشتن است انسان باید حوصله کارهای دقیق، ریز، پیگیری، و تعمّق را داشته باشد، نباید دچار بی حوصلگی یا بی قراری بشود. می فرماید: از این دو خصوصیت و دو صفت نکوهیده پرهیزکن! این دو، حظّ و بهره تو را از دنیا و آخرت از دست تو می برند. هم در امور دنیایی مانند کسب و کار، علم، مطالعه، کارهای اجتماعی، کارهای سیاسی و امثال اینها، هم در امور آخرت مثل عبادت، فرض کنید یک دعایی، ذکری، نمازی را شروع بکند بعد بی حوصله بشود، وسط کار بی قرار بشود، این حظّ انسان را کم می کند. پی نوشت: [1] الشافی، صفحة 506. @MaarefHadith