📖 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه، از #معاشرت با احمق نهى مى‌كند و دليل روشنى براى آن ذكر مى‌نمايد و مى‌فرمايد: «با احمق مصاحبت نكن كه كارهاى احمقانۀ خود را براى تو زيبا جلوه مى‌دهد و دوست دارد تو هم مثل او باشى»؛ (لَا تَصْحَبِ الْمَائِقَ فَإِنَّهُ يُزَيِّنُ لَكَ فِعْلَهُ، وَ يَوَدٌّ أَنْ تَكُونَ مِثْلَهُ).
انسان، موجودى اجتماعى است، نه‌تنها به اين دليل كه مدنى بالطبع است و عشق به اجتماعى بودن در نهاد او نهفته شده؛ بلكه به دليل نيازهاى فراوان و متنوعى كه دارد و نمى‌تواند بدون كمك گرفتن از ديگران به آن برسد.
➕ اضافه بر همۀ اين‌ها، تنهايى او را رنج مى‌دهد و كسل مى‌كند و هنگامى كه در جمع دوستان است احساس #آرامش مى‌نمايد و غالبا در مشكلات، به‌وسيلۀ درد دل كردن با ديگران تسلى خاطر پيدا مى‌كند.
روى اين جهات هرگز نمى‌توان انسان را از زندگى اجتماعى جدا كرد.
به همين دليل كسانى كه مدتى طولانى در سلول‌هاى انفرادى زندان محبوس مى‌شوند به بيمارى روانى گرفتار مى‌گردند.
زندگى اجتماعى نيز خالى از آسيب‌ها نيست؛ زيرا اگر انسان، دوستان مناسبى را براى خود انتخاب نكند چه بسا ضررهايى از دوستان متحمل مى‌شود كه بيش از زيان‌هاى زندگى فردى است.
به همين دليل پيشوايان بزرگ دين همواره در اين موضوع هشدار داده و روشن ساخته‌اند با چه كسانى مى‌توان معاشر و مصاحب شد و با چه كسانى نمى‌توان معاشرت كرد.
🚨 يكى از مهم‌ترين هشدارها در روايات اسلامى دربارۀ معاشرت با احمق است كه امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به آن اشاره كرده و همگان را از مصاحبت با آن‌ها برحذر مى‌دارد. البته «مائق» به معناى كسى است كه حماقت او شديد باشد. چنين كسى از كارهاى احمقانۀ خود لذت مى‌برد و سعى مى‌كند آن را زينت دهد و جالب معرفى كند و اصرار دارد ديگران هم مانند او باشند. از آن‌جا كه در انسان چيزى به نام روحيۀ محاكات نهفته شده كه مى‌خواهد خود را شبيه ديگران كند چه بسا همنشينى با احمق تأثير خود را بگذارد و به‌تدريج به سوى او گرايش پيدا كند به خصوص اگر او كارهاى احمقانۀ خود را تبليغ و تزئين كند.
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭───
│ 🌐 @Mabaheeth
╰──────────