📖 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكتۀ مهم اشاره مى‌فرمايد: نخست اين‌كه انسان بايد از گفتن چيزى كه دربارۀ آن آگاهى ندارد بپرهيزد، مى‌فرمايد: «آنچه را نمى‌دانى مگو»؛ (لَا تَقُلْ‌ مَا لَا تَعْلَمُ‌)؛ زيرا اولاً در آيات متعددى از قرآن مجيد از اين كار نهى شده است به‌خصوص هرگاه اسناد به خداوند متعال داده شود. در سورۀ بقره مى‌فرمايد: « إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ‌ بِالسُّوءِ‌ وَ الْفَحْشَاءِ‌ وَ أَنْ‌ تَقُولُوا عَلَى اللّٰهِ‌ مَا لَا تَعْلَمُونَ‌ »؛ او شما را فقط به بدى‌ها و كار زشت فرمان مى‌دهد؛ (و نيز دستور مى‌دهد) آنچه را كه نمى‌دانيد، به خدا نسبت دهيد». در سورۀ اعراف نيز مى‌خوانيم كه خداوند مى‌فرمايد: « قُلْ‌ إِنَّمَا حَرَّمَ‌ رَبِّىَ‌ الْفَوَاحِشَ‌ ششمَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ‌ وَ الْإِثْمَ‌ وَ الْبَغْىَ‌ بِغَيْرِ الْحَقِّ‌ وَ أَنْ‌ تُشْرِكُوا بِاللّٰهِ‌ مَا لَمْ‌ يُنَزِّلْ‌ بِهِ‌ سُلْطَاناً وَ أَنْ‌ تَقُولُوا عَلَى اللّٰهِ‌ مَا لَا تَعْلَمُونَ‌ »؛ بگو: «خداوند، تنها اعمال زشت را، چه آشكار باشد چه پنهان، حرام كرده است؛ و (همچنين) گناه و ستم به‌ناحق را؛ و اين‌كه چيزى را كه خداوند دليلى براى آن نازل نكرده، شريك او قرار دهيد؛ و به خدا مطلبى نسبت دهيد كه نمى‌دانيد». در سورۀ اسراء مى‌فرمايد: « وَ لَا تَقْفُ‌ مَا لَيْسَ‌ لَكَ‌ بِهِ‌ عِلْمٌ‌ إِنَّ‌ السَّمْعَ‌ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ كُلُّ‌ أُوْلَئِكَ‌ كَانَ‌ عَنْهُ‌ مَسْئُولاً »؛ از آنچه به آن آگاهى ندارى، پيروى مكن، چراكه گوش و چشم و دل، همه مسئول‌اند». ثانياً ازنظر عقل نيز كار قبيحى است؛ زيرا هنگامى كه انسان چيزى را نمى‌داند ولى به‌طور قطع از آن خبر مى‌دهد مفهومش اين است كه من دربارۀ آن علم و اطلاع دارم در حالى كه اين دروغ است و دروغ، از زشت‌ترين كارهاست. ➕ اضافه بر اين امكان دارد آن سخن برخلاف واقع و كذب باشد؛ بنابراين ذكر آن به‌طور قطع، نوعى تجرى در برابر خداوند است چراكه چيزى را بى‌پروا مى‌گويد كه احتمال دارد معصيت خداوند باشد. #نهج_البلاغه_بخوانیم ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────