#امام_حسن_مجتبی_ع_شهادت هفت صفر ! آغاز تلخ یک زمستان بود چشم زمین در انتظار اشک باران بود صبح شهادت، ایستگاه کوچه ی مسجد آکنده از عطر نفس های نریمان بود کم کم صدای دسته ها از دور می آمد این "یا حسین" و "یا حسن"ها ختم قرآن بود تکرار شور "یا حسن"از بس حلاوت داشت کمتر کسی دیگر به فکر قند و قندان بود هر کس که می آمد بنوشد چای ، غم می خورد با عکس تابوتی که بر پهلوی فنجان بود تابوت از جان دادن مردی خبر می داد مردی که در ابر رحمت و باران احسان بود هفتاد شاخه گل ...به جای چوبه های تیر... مرثیه خوان مجتبی، مظلوم دوران بود مردی که از جور و جفای همسرش حتی حتی حیاط خانه اش هم مثل زندان بود مشتی حسن با پرچم "یا مجتبی" آنروز مشغول تعظیم شعائر ؛ پخش لیوان بود شور و هیاهو را که دیدم با خودم گفتم ای کاش قبر مجتبی هم در خراسان بود! شاعر: حجت‌الاسلام #محمد_موحدی https://eitaa.com/Madahankhomein