دوبندمهدوی شب جمعه و فاطمیه اگه علت اشک چشماتم اگه باعث غیبتت هستم ببین راه خیمَت پر از چاهه نزار که بیفتم، بگیر دستم میدونی آقا چی ازت میخوام نگاهی که جدّت به حُر کرده به بیراهه رفتم نگاهی کن که قلبم به سمت تو برگرده تو شاه کریمی تویی بهتر از هر رفیق صمیمی تو شاه کریمی چرا توی کوه و بیابون مقیمی تو شاه کریمی یه عمره که با درد شیعه سهیمی تو شاه کریمی ولی خود اسیر بلای عظیمی شده عمریه آقا نصیب تو نامردی دعا روی لب داریم الهی که برگردی یارب عجّل علی ظهورالمهدی دوباره ببین من زمین خوردم کمک کن که باز نوکرت پاشه برام زندگی بخشه وللهه نسیمی که از کوی تو باشه بده حق که صبر و قراری نیس بدون تو این زندگی سخته کسی که توو خیمَت همش باشه خدا میدونه خیلی خوشبخته الهی بمیرم نبودم برا زخم قلب تو مرهم الهی بمیرم هزارساله آقا نداری یه همدم الهی بمیرم گناهم، دلت رو شکسته دمادم الهی بمیرم گذشته همه لحظه های تو با غم نبینیم طبیب ما اسیر غم و دردی دعا روی لب داریم الهی که برگردی یارب را عجّل علی ظهورالمهدی رسیده بازم یک شب جمعه میری کربلا همراه مادر گریز ِیه روضت میره گودال گریز دیگه هم به میخ در می بینی که مادر زیر قبّه هنوز داره دستی روی پهلوش یه دستش نمیاد بالا چون که بمیرم هنوز درد داره بازوش بازم هستی مضطر میبینی کبوده هنوز روی مادر بازم هستی مضطر توو کوچه زدن مادرو پیش حیدر بازم هستی مضطر میبینی جای خنجرو روی حنجر بازم هستی مضطر جلو روته زخم هلالی ِپیکر چقد گریه وناله توی روضه ها کردی دعا روی لب داریم الهی که برگردی یارب عجّل علی ظهورالمهدی علی مهدوی نسب(عبدالمحسن)