اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم مُسمّط مربّع شهادت امام صادق علیه السلام پیرمرد است ولی حُرمتی از شهر ندیده فتنه او را پابرهنه وسطِ کوچه کشیده بی‌عصا پشتِ سرِ مَرکبِ کفّار دَویده نفسَش مثلِ همان عمّه‌یِ دردانه بریده پیرمرد است ولی روضه‌یِ او مثلِ سه‌ساله‌َست شده مأمورِ عذابَش دشمنِ بد دَهنِ مَست می‌زند عیب ندارد می‌کشد صابرم امّا .... وای از این زخمِ زبان و وای از آن بد دَهنی‌ها چه گناهی دیده از مادرِ ما حضرتِ زهرا باز هم کوچه شده داغِ دلِ زخمیِ مولا باز هم کینه‌یِ این شهرِ مدینه علنی شد روضه‌یِ شیخ‌الأئمّه‌‌ علوی و حسنی شد تیغِ عریان طرفِ این سر وُ حلقوم نیاید حکمِ مُثلِه شدنِ پیکرِ محکوم نیاید هیچ اَسبی به سویِ نعشِ تو مظلوم نیاید روضه هرگز طرفِ خانه و خانوم نیاید روضه این است اَراذل همه رفتند به گودال غارتی بعدِ تنَش رفته سراغِ زن و اطفال چنگها پیرُهنِ پاره و آویز کشیدند از قَفا سر که جدا شد لاله‌یِ گوش دَریدند پایِ نِی پایِ برهنه بچّه‌ها آه دویدند دیده‌هایی که پس از سیلیِ کین هیچ ندیدند کربلا تا خودِ کوفه تا خودِ شام ببارند‌‌‌ پایِ نیزه ندبه‌خوان تا سحرِ وصلِ نگارند @Maddahankhomein