رافتش به وسعت پهنه ی اقیانوس است چه کسی در کنف لطف رضا مایوس است راه گم کرده ی تاریکی دنیا شده ایم... نور رخساره ی او بر دل ما فانوس است مکن اینجا بدی از خوب جدا شیخ بهاء مهربانی رضا بر همگان محسوس است هر کسی مهر رضا را به دلش راه نداد... ثمر دوستی و رابطه اش ،منحوس است سمت هر جا نرود دل بجز از راه رضا آرزوی دل ما ، ماه رجب پابوس است خواب آسوده زمانیست که مشهد باشی دوری از مشهد و ایوان طلا کابوس است استخوانی بدهیدش سگ دلسوخته ای که امیدش، کرم و رافت شاه طوس است https://eitaa.com/Maddahankhomein