هدایت شده از کیمیای سعادت
🔶روایتی را زراره از امام باقر (علیه السلام) نقل می کند: «إِنَّ أَقْرَبَ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ إِلَى الْكُفْرِ أَنْ يُوَاخِيَ الرَّجُلُ الرَّجُلَ عَلَى الدِّينِ فَيُحْصِيَ عَلَيْهِ عَثَرَاتِهِ وَ زَلَّاتِهِ لِيُعَنِّفَهُ بِهَا يَوْماً مَا»؛ 🔶نزدیکترین حالتی که بنده به دارد، این است که شخص نسبت به شخص دیگر با این که رابطۀ اسلامی دارد، در این رابطه، عیب های او را شمارش یا حفظ کند. 🔶«احصا» در لغت هم به معنای شمارش و هم به معنای حفظ و نگهداری است. «فَيُحْصِيَ عَلَيْهِ عَثَرَاتِهِ»؛ پس لغزش های او را حفظ کند، «وَ زَلَّاتِهِ لِيُعَنِّفَهُ بِهَا يَوْماً مَا» برای این‌که روزی دماغ او را به خاک بمالد. 📚 الکافی، ج2، ص355؛ بحارالانوار،ج72، ص 215 📚 📕 📖 🔶کیمیای سعادت https://eitaa.com/KimiyayeSaadat