بچه ها فکر کنید؛ خدا توی سوره حجر میگه: نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحي؛ یعنی من از روح خودم دمیدم تو وجود انسان :). خیلیه هااااا، خدا با این عظمت، با این همه نعمت و سخاوت و بزرگی، یتیکه از روح‌خودشو به ما داده. بعد فکر کنید به اینکه، منی که روح خدا درونمه، آیا نمی‌تونم مثل خدا غفور باشم و ببخشم؟ صابر باشم و تحمل کنم؟ مگه میشه اصلا نتونم؟ مشکل اینه که ما خودمونو خیلیییی دسته کم گرفتیم. ما عادت کردیم به تن پروری و راحت طلبی.