ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع 📑 لا يَجُوزُ أَنْ تُؤَخَّرَ الصَّلَاةُ مِنْ هَذِهِ الْأَوْقَاتِ السَّعْدِ 🔳 شرح الحدیث 🖊 حضرت صادق (علیه السلام) ضمن این روایت شریفه می فرمایند، مُوقِت صلاة معلّل به علل مختلفی است؛ یعنی اینکه خداوند متعال، نماز را در مواقیت مختلف و نه واحد، تشریع فرمود و آن را بر جمیع مکلفین فرض کرد، بطون متعددی دارد. و آن حضرت در اینجا به یکی از این علل اشاره می فرمایند که آن سعود و نحوس اوقات است. بنابر فرمایش آن حضرت، تشریع صلاة در مواقیت خاص و تهییج مکلفین بر إقامه صلاة در أول آن اوقات، دلالت بر جلب مصلحت بیشتر و تقرّب عند الله دارد. چنانچه امام صادق (علیه السلام) در روایتی می فرمایند: «فَضْلُ الْوَقْتِ الْأَوَّلِ عَلَى الْأَخِيرِ كَفَضْلِ الْآخِرَةِ عَلَى الدُّنْيَا»؛ فضيلت اول وقت [نماز] بر آخر وقت همانند برترى سراى بازپسين بر دنياست. 📗ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص ۳۶ یا در جای دیگر می فرمایند: «إِذَا دَخَلَ وَقْتُ الصَّلَاةِ فُتِّحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ لِصُعُودِ الْأَعْمَالِ»؛ هرگاه وقت نماز داخل می شود، درهای آسمان برای صعود اعمال باز می شود. حضرت باقرالعلوم (علیه السلام) می فرمایند: «أَحَبُّ الْوَقْتِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَوَّلُهُ حِينَ يَدْخُلُ وَقْتُ الصَّلَاةِ فَصَلِّ الْفَرِيضَة»؛ محبوبترین اوقات (برای نماز) نزد خداوند عزوجل اولِ آن است. آن هنگام که وقت صلاة داخل شد، فریضه را بخوانید. 📗وسائل الشيعة، ج‏٤، ص ١٢٠ درواقع شارع مقدس ضمن تعيين اين اوقات، بافضيلت ترين ساعات شبانه روز را هم به مكلف ياد اور شده، كه چه ساعاتی براي عبادت مناسب است و چه ساعاتی براي سایر امور زندگی. همانطور که در روایتی حضرت علی (علیه السلام) تصریح می دارند: «إِنَّ لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثَ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يُحَاسِبُ فِيهَا نَفْسَهُ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّاتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ»؛ ساعات زندگى مؤمن سه بخش است: بخشى با پروردگارش در راز و نياز، و قسمتى با نفس خود در حساب، و قسمت ديگرش دمسازى با لذّت نيكو و حلال‏. 📗تحف العقول، النص، ص ٢٠۳ بنابراین أفضل مواقیت برای صلاة، اول اوقات آن است. نیز باید دانست که تشریع احکام ِ راجح (مستحب و واجب) به پشتوانه مصالحی بوده که همه آنها نزد مولی معین است. بنابر تصریح روایات مذکور، إقامه صلاة در این زمانها، موافقت حداکثری با آن مصالح را دارد، و این موافقت بمعنای تحصیل تقرّب نزد مولی است. و پیشتر گفتیم که تحصیل تقرّب، محقِّق عبودیت است، یعنی هدف عبودیت را تحقق می بخشد و آن را مقبول ساحت کبریایی مولی می کند. 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑