‏آن سربند خوابیده در پناه چادر؛ آن فریاد خوابیده در چروک زیر چشم‌ها؛ آن رشته‌های چفیه که مانند جگرش، ریش‌ریش است؛ آن حیا و ، متانت و وقار و معصومیت و مظلومیت؛ این دل از غصه بی‌تاب ما؛ و آن "روح‌الله" آرام گرفته در دستان؛ همگی دست بوس توأند مادر ...💔