✅ بازگشت به فطرت انسانی، مقصدِ تربیت دینی ▪️اینکه دین را فطری می‌دانیم، معنایش این است که اصل، فطرت انسان بوده و دین از روی فطرت نسخه برداری شده؛ یعنی انسان با آن سلامت، تعادل و توازن و با آن فطرت پاکی که آفریده شده، دقیقاً خصوصیّاتی دارد که دین را براساس آن خصوصیّات نوشته‌اند. انسان فطری صفاتی دارد؛ لذا دین گفته انسان باید چنین صفاتی داشته باشد! انسان فطری خصوصیّاتی را ندارد؛ لذا دین گفته انسان نباید آن خصوصیّات را داشته باشد! ▪️احکام خمسۀ تکلیفیّه‌ای که در شرع هست، براساس خصوصیّات و ویژگی‌های یک انسان سالم مقرّر شده و اگر انسان به فطرت الهی خود برگردد، همان‌طور که در عقاید انسان موحّدی خواهد شد، از نظر سجایا، خصائل و خصوصیّات اخلاقی و روحیّات هم انسان والا و وارسته‌ای خواهد شد؛ هر انسانی که متولّد می‌شود مبتنی بر آن فطرت متولّد شده، لذا در آغاز هر فرزندی که به دنیا می‌آید موحّد است و این محیط تربیتی و پدر و مادرها هستند که ممکن است او را از مسیر توحید منحرف کنند. ▪️ما باید برگردیم به آن فطرتمان! تمام سیر و سلوک و تمام بحثی که در تهذیب نفس داریم همین است . . . ✍استاد مهدی طیّب ،۱۴۰۰/۰۴/۲۳ ᚐᚑᚒᚓᚔ﴾࿇﴿ᚔᚓᚒᚑᚐ @MaktabRoghaye