بسم الله الرحمن الرحیم لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ
آنها صدای آتش دوزخ را نمیشوند؛ و در آنچه دلشان بخواهد، جاودانهمتنعّم هستند.
"آیه١٠٢انبیاء"
قرآن در بيان گستردگى كمّى و كيفى نعمتهاى بهشتى، آيات متنوّعى دارد.
در آيهاى مىفرمايد:
«ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ»
هر چه كه ميل انسان بكشد و هر چه كه چشم از آن لذّت ببرد.
در اين آيه مىفرمايد:
«وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ» آنان در هر چه كه دلشان بخواهد براى هميشه متنعّماند، و در جاى ديگر با اين چنين عبارتى توصيف مىفرمايد كه:
«فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ»
احدى نمىداند كه چه لذائذ وكاميابىهايى براى اهلبهشت، ذخيره ومخفى شده است.
در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده است كه: كيفيّت نعمتهاى بهشتى را نه گوشى شنيده و نه چشمى ديده است.
"تفسير نمونه "