بسم الله الرحمن الرحیم لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ آنها صدای آتش دوزخ را نمی‌شوند؛ و در آنچه دلشان بخواهد، جاودانه متنعّم هستند. "آیه١٠٢انبیاء" قرآن در بيان گستردگى كمّى و كيفى نعمت‌هاى بهشتى، آيات متنوّعى دارد. در آيه‌اى مى‌فرمايد: «ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ» هر چه كه ميل انسان بكشد و هر چه كه چشم از آن لذّت ببرد. در اين آيه مى‌فرمايد: «وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ» آنان در هر چه كه دلشان بخواهد براى هميشه متنعّم‌اند، و در جاى ديگر با اين چنين عبارتى توصيف مى‌فرمايد كه: «فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ» احدى نمى‌داند كه چه لذائذ وكاميابى‌هايى براى اهل‌بهشت، ذخيره ومخفى شده است. در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده است كه: كيفيّت نعمت‌هاى بهشتى را نه گوشى شنيده و نه چشمى ديده است. "تفسير نمونه "