🕸تناقض بهائیت در عصمت بیت العدل بهائيت جريان تشكيلاتي است كه بر دو ركن استوار است؛ يكي بيت العدل كه وظيفه تشريع و وضع احكام غيرمنصوص در آثار بهائي را بر عهده دارد و ديگري ولايت امر كه موظف به تبيين آن‌ها است.(۱) سران بهائيت، بيت العدل را به دليل قانون‌گذاري احكام، معصوم از خطا مي‌دانند و درباره مصونيت و محفوظ بودن اين نهاد قانون‌گذاري تأكيد‌هاي بسياري در آثار خود دارند كه به برخي از آن‌ها اشاره مي‌شود: الف. حسين علي نوري (معروف به بهاءالله، سركرده بهائيت) درباره ملهم بودن بيت العدل به الهام الهي مي‌نويسد: «آنچه از حدودات در کتاب بر حسب ظاهر نازل نشده بايد اُمناى بيت عدل مشورت نمايند آنچه را پسنديدند مجرى دارند انّه يلهمهم ما يشاء و هُو المدبّر العليم».(۲) ب. عباس افندي (معروف به عبدالبهاء، مبين و دومين سركرده بهائيت) در اين‌باره مي‌نويسد: «مثلاً بيت‌العدل عمومي،‌ اگر به شرايط لازمه، يعني انتخاب جميع ملت، تشكيل شود، آن عدل در تحت عصمت و حمايت حق است؛ آن‌چه منصوص كتابْ نه، و بيت‌العدل به اتفاق آراء يا اكثريت، در آن قراري دهد، آن قرار و حكم محفوظ از خطاست … هيأت بيت عدل در تحت حمايت و عصمت حق است».(۳) ج. اشراق خاوري (از مبلغان و نويسندگان آثار بهائيت) نيز در باره عصمت بيت العدل مي‌نويسد: «بيت عدل الذي جعله الله مصدر كلّ خير و مصوناً من كل خطاء».(۴)