سیده راضیه حسینی نوشت : «هر کی گفت صحبت کنیم بزنیندیش هرکی گفت منم اعتراض دارم، این راهش نیست، اونم بزنینش هرکی گفت فرق شما با اونا چیه، اونم بزنینش» این جمله‌ها را یادتان هست؟ ده ماه پیش، این شده بود مانیفست حامیان زن، زندگی، آزادی. توی شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های فارسی‌زبان، به ذهن‌ها تزریق می‌شد و با آموزش خشونت و جنگ شهری، عملیاتی می‌شد. پایشان را روی گلوی مردم ایران گذاشته بود که یا دقیقا آن‌طور که ما می‌گوییم با مایید، یا علیه ما حساب می‌شوید؛ دوره افتاده بودند به اینکه هرکسی مخالف شورش است را از دم تیغ بگذرانند. خون حامیان جمهوری اسلامی و مخالفانِ توحش‌ِ عریانِ ززآ را که مباح کرده بودند؛ حتی به آدم‌های همفکر خودشان رحم نمی‌کردند؛ کافی بود کسی کوچکترین اعتراضی به روش‌های خشن و غیرانسانی‌شان بکند؛ به‌سرعت تکفیرش می‌کردند و ترول‌های مجازیشان با تهدید و فحاشی به جانش می‌افتادند. به بلاگرهای حامی شورش اعتراض می‌کردیم که چرا حواستان نیست دارند شاهرگ پلیس را می‌زنند و زنده زنده آتشش می‌زنند؟ با خونسردی، انگار که بخواهند درباره فلان سبک سفر توصیه بدهند، می‌گفتند پلیس‌هایی که با جنبش همراه نیست، شاهرگش را باید به تیغ سپرد. این مدل تکفیر خشن و بی‌رحم شما را یاد چه چیزی می‌انداخت؟ همه این سال‌ها داعش و بقیه گروه‌های تکفیری، نعل‌به‌نعل همین تفکرات و همین رفتارها را داشته‌اند. خون هرکسی با هر تفکری و هر مرامی که با فکر آن‌ها و با روش‌شان مخالف بود را مباح می‌کنند و حتی آن‌هایی که مبناهای اعتقادی مشابهشان دارند را اگر با راه‌وروششان همراه‌ نشوند، از لب تیغ می‌گذراند. حمله تروریستی تکفیری‌ها به شاهچراغ، حاصل ناامنی‌های شورش‌ زن، زندگی، آزادی نیست؛ عینِ آن است؛ یک نمایش آشکار و تمام‌عیار از ماهیت تکفیریِ خودش و حامیانش. توی حمله به مردم بیگناه در شاهچراغ، نقاب را از چهره‌اش بر می‌دارد و نشان می‌دهد برای رسیدن به قدرت، تا کجا پای ریختن خون زن و مرد و کودک این مردم ایستاده است http://eitaa.com/fatemiioon_news