همه‌ی ما در درونمان کودکی داریم که به وقتش آنطور که باید کسی از او مراقبت نکرده. و حالا؛ ما بالغانی هستیم در صددِ مراقبت از کودکان بی‌پناه درونمان. بیشترِ آدم‌هایی که هر روز سخت تلاش می‌کنند و می‌جنگند و هدف‌های بزرگی دارند، هرشب که به خانه بازگشتند چشمانشان را می‌بندند، کودک درونشان را در آغوش می‌گیرند و از او می‌پرسند: امروز خوب بودم؟ از من راضی بودی؟ خوب از تو و نیازهای تو مراقبت کردم؟ به اندازه‌ی کافی تو را دوست داشتم؟! انگار تمام علایق و اهداف آدم‌ها را همین کودکِ نشسته در درون آدم‌هاست که مدیریت می‌کند و انگار اوست که تصمیم می‌گیرد ما کجای این قافله بایستیم. هیچ شکی در این نیست که آدم‌های بلندپرواز و موفق، کودک درون سرزنده‌تر و جسورتری دارند. @ManYekZanam