"شــ🥀ـــهید عباس دانشگر" آخر من کجا و شهدا کجا، خجالت میکشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم، من ریزه خوار سفره آنان هم نیستم، شهید شهادت را بچنگ می آورد، راه درازی طی میکند تا به آن مقام میرسد، اما من چه؟! سیاهی گناه چهره ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده. حرکت جوهره ی اصلی انسان است و گناه زنجیره. من سکون را دوست ندارم، عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است.... . "قسمتی از وصیت نامه " 📃📌