#مصاحبه 🔰ترانزیت ریلی؛ چالش‌ها و راهکارها قسمت سوم ⭕بخش سوم و پایانی مصاحبه واحد اقتصاد مصاف با آقای شاهجویی کارشناس حمل‌ونقل، پیرامون موضوع ترانزیت ریلی 🔷شاهجویی درباره‌ی چالش‌های ترانزیت ریلی گفت: به طور کلی می‌توان این چالش‌ها را به دو بخش داخلی و خارجی تقسیم نمود. در بخش خارجی، از عدم بازاریابی می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌ها نام برد. شرکای خارجی نسبت به امکانات و شبکه ریلی راه‌آهن ایران آگاهی ندارند این موضوع انتخاب کریدور ایران را برای حمل بار توسط شرکای خارجی با مشکل مواجه می‌کند. 🔶 وی در ادامه بیان کرد: موضوع دوم کمبود ناوگان است. واگن‌های ایرانی مجوز ورود به کشورهای CIS را ندارند. البته واگن‌های ایرانی در حال حاضر امکان کسب استانداردهای لازم را دارند، این امر نیازمند مذاکره و دیپلماسی است. متاسفانه تاکنون شرکت راه‌آهن موفق نشده این چالش را رفع کند. 🔷شاهجویی در مورد چالش‌های داخلی ترانزیت ریلی گفت: در بخش داخلی، ناکارآمدی شبکه ریلی چالش جدی است. این ناکارآمدی را از دو وجه می‌توان بررسی کرد. اول اینکه بخش ریلی با نظام بهره‌برداری سنتی و غیربهره‌ور اداره می‌شود. این موضوع سرعت سیر قطارهای باری را کاهش داده است. سرعت سیر پایین، با افزایش زمان و هزینه حمل بار از جذابیت کریدورهای ایران کاسته است. 🔶 موضوع دوم، غیرقابل پیش‌بینی بودن برخی پارامترها است که برنامه‌ریزی را برای فورواردها سخت می‌کند. برای مثال وقتی مالک بار خارجی، محموله‌اش را به راه‌آهن ایران تحویل می‌دهد ممکن است یکبار محموله دو الی سه روزه به بندرعباس برسد، بار دیگر احتمال دارد که حمل بار تا بندرعباس ۲۵ تا ۳۰ روز طول بکشد. 🔷 وی در ادامه بیان داشت: برنامه هفتم توسعه نسبت به برنامه ششم و برنامه‌های قبلی، دید واقع‌بینانه‌تری به مشکلات حوزه ترانزیت دارد و راهکارهای خوبی نیز ارائه شده است. اما باز هم همه مشکلات ترانزیت ریلی مورد توجه قرار نگرفته است. اما یکی، دو بند لایحه برنامه هفتم توسعه ویژه است. از جمله آن‌ها واگذاری لکوموتیو به بخش خصوصی است. اگر این اتفاق رخ دهد تا حد خوبی گره از کار ترانزیت ریلی باز می‌شود. 🔶 شاهجویی در مورد چالش موجود در ساختار راه‌آهن اظهار کرد: در نهایت، نکته مهم این است که ساختار راه‌آهن به شیوه سنتی اداره می‌شود. این در حالی است که دیگر کشورها اصلاح ساختار حکمرانی شبکه‌های ریلی و افزایش بهره‌وری را در دستور کار خود قرار داده‌اند. کشور اگر می‌خواهد با استفاده از موقعیت جغرافیای و ترانزیت نفعی ببرد، باید برای افزایش بهره‌وری ناوگان ریلی اقداماتی انجام داد. این اقدامات در سه دسته کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلند‌مدت قرار می‌گیرند. 🔷راهکارهای کوتاه‌مدت هم‌اکنون نیز قابل اجرا است. اقداماتی مانند؛ به کارگیری قطارهای کامل و برنامه‌ای باری یا محدود کردن بخش مسافری. 🔶 راهکارهای میان‌مدت و بلندمدت از جنس ایجاد اصلاحات ساختاری هستند. اقداماتی مانند؛ واگذاری لکوموتیوها به بخش خصوصی و تشکیل کمیته داوری ریلی. 💢وی درپایان بیان درباره بهره‌وری شبکه ریلی ایران گفت: این شاخص در ایران حدود یک سوم میانگین جهانی است. اگر بتوانیم بهره‌وری شبکه ریلی در حمل بار را به حداقل میانگین جهانی برسانیم، امیدواریم که اهداف ترانزیتی کشور محقق شود. ✅کانال واحد اقتصاد مؤسسه مصاف @masaf_eco