تفاوت جامعه‌ای که پای روضه بزرگ شدند با بقیه 🔹ما واقعاً با زنان و کودکانی که در زلزلۀ اخیر ترکیه کشته شدند یا زیر آوار هستند، ابراز هم‌دردی می‌کنیم. اما زمانی که در خوی زلزله شد و تنها ۳ نفر کشته داده بود، عده‌ای می‌گفتند: «ترکیه آمده پشت مرز و می‌خواهد شهرک کانکسی برای زلزله‌زدگان خوی بزند اما جمهوری اسلامی اجازه نمی‌دهد!» خب ما الان اجازه می‌دهیم، برود این کار را برای خودش بکند! 🔸بدترین مدیریت بحرانی که من تا الان دیدم، در همین زلزله‌ای بود که در ترکیه افتاده؛ فاجعه است! در همان ۶ ساعت اول باید کار را یکسره کرد وگرنه همین‌جور آمار کشته‌ها بالا می‌رود. 🔹اینها فرق می‌کند با آن جامعه‌ای که پای روضۀ اباعبدالله علیه السلام بزرگ شدند و موکب زدن بلد هستند. همین موکب‌هایی که ما در عراق رفتیم یاد گرفتیم و برپا کردیم، دیدید چطور در زلزلۀ کرمانشاه، در سیل لرستان، در سیل خوزستان و... به کار آمد؟ مردم می‌ریختند و غذای گرم می‌دادند. تنها یک ‌روز گذشته بود، آنجا چادرها برپا بود. می‌بینید امام حسین چطور برایمان مانور برگزار کرده و یادمان داده است؟ 🔸نمونۀ این مَردم جایی پیدا نمی‌شوند. غارت‌ها را در کشورهای مختلف نمی‌بینید که مردم به جان فروشگاه‌هایشان افتاده‌اند؟ اما حتی به یک بقالی در خوی دست نزدند. می‌گویند آن‌ها تُرک هستند این‌ها هم تُرک هستند، خیر، فرق است بین آن کسی که پای منبر اهل‌بیت علیهم السلام بزرگ شده است، اعم از ترک و فارس و کُرد و لر باشد، با کسی که پای منبر غیراهل‌بیت بزرگ شده‌ است. در روضه شنیده‌ایم که دست به آب زد اما رها کرد و گفت: «باید اول آب را به خیمه‌ها برسانم.» این‌ها در کشور ما ارزش است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ انقلاب اسلامی، انقلاب فطری 📅 ۱۹ بهمن ۱۴۰۱ 📍قم 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑️ @Masaf_Nevis